Lucyfer

Z WatchtowerQuotes
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Watch Tower z 15 listopada 1917 (Strażnica nr2 z 1918, s.20)
Chęć wyniesienia Szatana, zakończyła się dla Szatana upadkiem i sprowadzeniem na człowieka przekleństwa, wielkich cierpień, smutku, boleści i śmierci. Lucyfer stał się złym i odtąd został na­zwany "Wężem starodawnym, Szatanem, Djabłem", którego Bóg skazał na wieczne zatracenie. — Ezech. 28:18; Do Żyd. 2:14.


Strażnica nr11 z 1932
Pomiędzy innemi przez Boga za pośrednictwem jego Umiłowanego Logosa stworzonemi stworzeniami znajdował się także i Lucyfer. Imię Lucyfer oznacza „nosiciel światła” lub „gwiazda zaranna”. Względem Lucyfera jest napisane: „Byłeś na górze Bożej świętej, w pośród kamieni ognistych przechadzałeś się.” (Proroctwo Ezechjelowe 28:14)


The Watchtower z 15 stycznia 1965, s.63 (Strażnica nr5 z 1966, s.26)

Proszę o wyjaśnienie zastosowania tekstu Izajasza 14:12-14. Czy słowa te odnoszą się w jakimś sensie do Szatana Diabła?


W proroctwie Izajasza 14:12-14 czytamy: „Jakoż to, żeś spadł z nieba, o jutrzenko! która wychodzisz rano? powalonyś aż na ziemię, któryś wątlił narody! Wszakeś ty mawiał w sercu swym: Wstąpię na niebo, nad gwiazdy Boże wywyższę stolicę moją, a usiądę na górze zgromadzenia na stronach północnych; Wstąpię na wysokość obłoków, będę równy Najwyższemu.”

Pierwotne zastosowanie słów z Izajasza 14:12-14 nie odnosi się do Szatana Diabła, ale do dynastii krylów panujących w Babilonie, począwszy od Nabuchodonozora, a skończywszy na Nabonidzie i Balsazarze. Dynastia ta, o której w wierszu 4 jest mowa jako o ‚królu babilońskim’, wynosiła się bardzo i jaśniała daleko w starożytnym świecie. Dlatego szczególnie pragnęła sprawować władzę zwierzchnią nad linią królów, którzy zasiadali na tronie w Jeruzalem. W proroctwie biblijnym ci panujący z linii potomków Dawida byli przyrównani do gwiazd; zasiadając na tronie jeruzalemskim, zwanym „tronem Jehowy”, jaśnieli wspaniałym blaskiem, chwałą królewską. Zatem król Babilonu, który dążył do zhołdowania królów izraelskich i w końcu ich zdetronizował, a tym samym wyniósł się ponad te królewskie „gwiazdy Boże”, mówił sobie w swym sercu, że jego ambicja doprowadzi go do niebios Jehowy, wyniesie jego pogański tron ponad symboliczne „gwiazdy Boże” i osadzi go na górze północnej, gdzie Izraelici spotykali się ze swym Bogiem. W ten sposób król Babilonu wyniósłby się rzekomo ponad Boga izraelskiego, któremu się tym samym przeciwstawiał i któremu rzucał wyzwanie. Kiedy Nabuchodonozor zdetronizował „gwiazdy Boże” w Jeruzalem i obalił „tron Jehowy”, wtedy jemu i pogańskiemu światu mogło się wydawać, że wyniósł się aż do niebios. (Porównaj Mateusza 11:23)A wiec to ‚król babiloński’ na podstawie tego, co uczynił ze Syjonom, czyli z Jeruzalem stał się ‚jutrzenką, która wschodzi rano’. Ale gdy w roku 539 p.n.e. starożytny Babilon upadł, ta dynastia królów babilońskich utraciła panowanie, została obalona. Dlatego Izajasz słusznie mógł o tym rodzie powiedzieć: „Powalonyś aż na ziemię”!

Jednak wtórne zastosowanie Izajasza 14:12-14 dotyczy Szatana Diabła i jako króla nowożytnego Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego mocarstwa religii fałszywej. Szatan Diabeł zamierzał wynieść swoje panowanie nawet ponad tron dany w roku 1914 Synowi Bożemu, Jezusowi Chrystusowi; ale w starciu, do jakiego w niebiosach doszło w latach od 1914 do 1918, osadzony na tronie król Jezus Chrystus zrzucił Szatana z nieba w sąsiedztwo ziemi, mocno go poniżając. Dlatego Izajasz mógł o nim prorocze stwierdzić „Powalonyś aż na ziemie”! Babilon Wielki również doznał upadku. Dowodził tego fakt, że w roku 1919 trzymany tam w niewoli ostatek duchowego Izraela został wyzwolony, aby nie był dłużej więźniem religijnego Babilonu Wielkiego, ani jego króla, Szatana Diabła.

A zatem chociaż pierwotne zastosowanie słów z Izajasza 14:12-14 odnosiło się do literalnego, widzialnego króla starożytnego Babilonu, to obecnie stosują się one do niewidzialnego króla nowożytnego Babilonu Wielkiego, Szatana Diabła, przedstawionego symbolicznie przez starożytnego króla babilońskiego.