Dzieci
The Watchtower z 15 lutego 1963, s.121 (Strażnica nr2 z 1964, s.15)
Dojrzały chrześcijanin czyni na przykład różnicę między lekcjami szkolnymi a nie należącymi do planu szkolnego imprezami sportowymi, wieczorami tanecznymi itd. (…) Dojrzały chrześcijanin nie będzie utrzymywał światowej przyjaźni nawet wtedy, gdy ktoś mu powie, że nie widzi w tym nic złego.
The Watchtower z 15 czerwca 1964, ss.378-382 (Strażnica nr5 z 1966, ss.22-25)
POZDRAWIANIE SZTANDARÓW
W wielu szkołach na świecie odbywa się często ceremonia pozdrawiania sztandaru. Jakimi zasadami biblijnymi powinien się kierować chrześcijanin w takim wypadku?
Czym jest sztandar? Jest to wykonane przez człowieka wyobrażenie; symbol reprezentujący państwo. Na sztandarach znajdują się często wizerunki tego, co jest na niebie, na przykład gwiazd, albo czegoś, co jest na ziemi. Gdyby więc oddani Bogu chrześcijanie klękali przed sztandarem lub oddawali mu hołd, przekroczyliby nie tylko drugie przykazanie, ale również skierowany do chrześcijan nakaz: „Uciekajcie od bałwochwalstwa.”
W niektórych krajach wymaga się od dzieci, aby klękały przed flagą państwową i całowały ją. Gdzie indziej sztandar pozdrawia się przez wyciągnięcie ramienia lub przyłożenia ręki do czoła albo do serca. Wszystkie te sposoby oddawania hołdu mają w gruncie rzeczy to samo znaczenie. Każde pozdrowienie ręką lub ciałem jakiegoś godła jest czynem bałwochwalczym, którego świadkom Jehowy, jako oddanym Bogu chrześcijanom, nie pozwala wykonywać ich sumienie. Mimo to oni nie przeszkadzają w czynieniu tego innym.
Jak należy jednak postąpić, gdy nie żąda się od was pozdrawiania sztandaru, lecz jedynie noszenia go w pochodzie lub przytrzymania go w klasie, aby inni mogli mu oddać hołd? Czy to byłoby okazywaniem posłuszeństwa wobec nakazu: ‚Uciekajcie od bałwochwalstwa’? Nie, przeciwnie. Znaleźlibyście się w ten sposób w samym centrum bałwochwalczej ceremonii.
To samo można powiedzieć o pochodach patriotycznych, do udziału, w których zmusza się w wielu krajach studentów i uczniów. Oczywiście każdy, kto bierze udział w takiej ceremonii, wykazuje swe poparcie dla czegoś, co ma być uczczone przez ten pochód, świadkowie Jehowy nie mogą tego robić ze względu na swe sumienie.
Czy oddany Bogu chrześcijanin naruszyłby wspomnianą zasadę biblijną, gdyby tylko stał spokojnie podczas ceremonii pozdrawiania sztandaru? Czy stojąc przed chorągwią lub sztandarem ktoś staje się już bałwochwalcą? Nie, samo zajmowanie postawy stojącej w czasie gdy inni pozdrawiają sztandar, wskazuje, że się jest tylko zachowującym powagę obserwatorem; czynem bałwochwalczym jest pozdrawianie, a nie zwykłe pozostawanie w postawie stojącej.
Ale przypuśćmy, że wymagano by przyjęcia jakiejś określonej postawy ciała w czasie pozdrawiania sztandaru. Wtedy czynienie tego byłoby równoznaczne z uczestnictwem w bałwochwalczej ceremonii.
W związku z pozdrawianiem sztandaru mogą zaistnieć najrozmaitsze okoliczności. Czym więc powinien się kierować młody chrześcijanin? Czy potrzebuje niejako talmudycznego zbioru reguł odnoszących się do każdej możliwej sytuacji? Nie, powinien się tylko trzymać zasady. Wiadomo, jaka zasada się z tym wiąże: „Uciekajcie od bałwochwalstwa.” Trzymajcie się zawsze tej zasady, a wtedy potraficie w każdym wypadku zadecydować jak będąc oddanymi Bogu chrześcijanami powinniście postąpić, aby zachować nienaganność.
Weźmy pod uwagę inny przykład. Przypuśćmy, że jeden z uczniów zostaje wybrany, aby reprezentować całą szkołę i że ten uczeń pozdrawia sztandar na zewnątrz, na boisku, podczas gdy pozostali w klasie inni uczniowie jedynie stoją, wtedy gdy ich przedstawiciel pozdrawia sztandar. Czy w tym wypadku chrześcijanin mógłby powstać i zachować postawę stojącą? A co w tym wypadku oznacza zachowanie postawy stojącej? Oznacza, że się zgadzacie, aby będący na zewnątrz budynku uczeń pozdrawiał za was sztandar. On zajmuje wasze miejsce, działając jako wasz przedstawiciel. Widzicie więc, że w tym wypadku zachowanie postawy stojącej bałoby równoznaczne z udziałem w tej bałwochwalczej ceremonii. Tak więc każdy, kto chce „uciekać od bałwochwalstwa”, powinien wtedy spokojnie siedzieć.
Albo przypuśćmy, że jesteś na zawodach sportowych, podczas których obnosi się sztandar, a wszyscy obecni mężczyźni zdejmują kapelusze. Już sam ten gest ma charakter pozdrowienia, choćby nawet zdjętego kapelusza nie przykładano do serca, jak to się często robi. Gdyby więc świadek Jehowy był zmuszony znaleźć się na jakiejś imprezie, podczas której obnoszono by sztandary, wówczas powinien zająć stanowisko po stronie zasad biblijnych. Jeżeli jednak obecność na takiej imprezie nie jest obowiązkowa, to byłoby lepiej, gdyby chrześcijanin trzymał się od niej z dala. Jeżeli ktoś bardzo chciałby być obecny na jakiejś publicznej imprezie, podczas której dokonuje się takiej bałwochwalczej ceremonii to nie potrzebuje tam być akurat w czasie jej trwania. Jeśli ona odbywa się — jak zwykle — przed rozpoczęciem imprezy, to można przyjść nieco później, po zakończeniu tej ceremonii, a jeżeli następuje pod koniec, to można dyskretnie wyjść przed jej rozpoczęciem.
POWSTAWANIE Z MIEJSC PODCZAS ŚPIEWANIA ŚWIECKICH PIEŚNIMłodzi chrześcijanie, którzy pragną zachować nienaganność wobec Boga, często znajdują się też ‚w sytuacji, w której muszą decydować, czy mają powstać podczas śpiewania niektórych pieśni, na przykład hymnu państwowego. Jakie zasady biblijne wchodzą tu w grę? Wiecie, że prawdziwi naśladowcy Jezusa Chrystusa muszą się trzymać z dala od tego świata. Naśladując przykład Jezusa oni nie modlą się za świat. Jakże więc chrześcijanie mogliby się przyłączać do śpiewania pieśni, które często są — przynajmniej we fragmentach — modlitwą na rzecz jakiegoś narodu? Chrześcijanie są co prawda lojalnymi obywatelami i odnoszą się z szacunkiem do urzędników państwowych, jednakże nie mogą się przyłączać do śpiewania pieśni wychwalającej jakiś naród będący częścią „tego systemu rzeczy”, którego bogiem — jak na to wskazuje Biblia — jest Szatan. — Jana 17:9; 2 Kor. 4:4, NW.
W związku z tym świadek Jehowy musi się zastanowić, co ma wyrażać powstanie z miejsca podczas śpiewania takiej pieśni. Jeżeli żąda się od obecnych, aby powstali z miejsc okazując, że zgadzają się z myślami wyrażonymi w takiej pieśni, to chrześcijanin powinien siedzieć, ponieważ te myśli są sprzeczne z zasadami biblijnymi.
Jaka więc jest różnica między powstaniem z miejsca podczas pozdrawiania sztandaru, a powstaniem w czasie śpiewania hymnu? Czy samym powstaniem z miejsca wtedy gdy inni powstają oraz pozdrawiają sztandar, chrześcijanin pozdrawia sztandar? Nie, ponieważ w większości wypadków musiałby zrobić coś więcej, aby oddać mu cześć. Natomiast podczas śpiewania czy grania hymnu państwowego zwykle wystarczy tylko powstać, aby okazać wszystkim obecnym, że się popiera myśli wyrażono w tej pieśni.
Ale przypuśćmy, że wszyscy uczniowie już stoją podczas lekcji śpiewu i między innymi śpiewają też hymn państwowy. Czy młody chrześcijanin musiałby w tym wypadku specjalnie usiąść? Nie, może nadal stać, bo przecież nie wstał specjalnie ze względu na hymn.
W niektórych szkołach śpiewa się tak zwane hymny szkolne. Czy one należą do tej samej kategorii, co hymny państwowe? Tak, ponieważ nauczyciele i uczniowie zapatrują się na nie tak samo jak inni na hymny państwowe. Często śpiewa się je z religijną żarliwością i wznosi przy tym okrzyki, a uczniowie muszą powstawać z miejsc. Jest to składanie hołdu instytucji tego świata, czego świadkowie Jehowy nie mogą czynić. Dlaczego? Dlatego, że oddają taki hołd tylko Jehowie Bogu.
Z tego samego powodu oni nie biorą też udziału w ceremoniach ku czci albo ku pamięci zmarłych bohaterów narodowych. Nie powstają na przykład podczas „minuty” czy „chwili ciszy”.
URZĘDY I STANOWISKA Z WYBORU
W niektórych szkołach uczniowie wybierają spośród siebie takich, którzy mają sprawować pewne funkcje lub zajmować pewne stanowiska, na przykład członków samorządu klasowego, starostów, przodowników, których zadaniem ma być zagrzewanie klasy do oklasków lub dopingowanie podczas zawodów sportowych itp., najmilszej czy najpiękniejszej uczennicy itd. Czyjaś kandydatura może być wysunięta i następnie ktoś może zostać wybrany bez pytania go o zgodę. W niektórych wyższych szkołach jest nawet przyjęte przeprowadzanie zakrojonej na małą skalę kampanii wyborczej przy czym uczniowie mogą nosić znaczki wyborcze i ustawiać plakaty nawołujące do głosowania.Jak chrześcijanie zapatrują się na takie urzędy i stanowiska? Czy przyjmą jakieś stanowisko, na które zostali wybrani przez kolegów klasowych? Czy powinni brać udział w głosowaniu przez podniesienie ręki lub oddanie kartki wyborczej?
Jaki jest cel takiego głosowania w szkole? W większości wypadków chodzi o to, aby zaznajomić młodych ludzi z metodami światowej polityki. Jaka więc zasada biblijna znajduje tu zastosowanie? Oczywiście zasada trzymania się z dala od świata i jego polityki. Jeśli dorośli świadkowie Jehowy nie mieszają się do polityki, to jest rzeczą zrozumiałą, że dzieci Świadków Jehowy także nie mieszają się do polityki nawet w zakresie szkolnym, to znaczy nie przyjmują urzędów czy stanowisk nadanych mu przez wybory, ani nie uczestniczą w wybieraniu któregoś z uczniów na takie stanowisko. Co powinien więc zrobić młody chrześcijanin, gdyby wysunięto jego kandydaturę na tego rodzaju stanowisko? Mógłby taktownie nie zgodzić się na taką propozycję albo odmówić przyjęcia stanowiska, gdyby go wybrano bez zgody jego. Byłoby to postępowanie zgodne z postępowaniem Jezusa, który się wycofał, gdy ludzie chcieli go uczynić królem.
Tak więc świadek Jehowy odmówi przyjęcia stanowiska, nadanego mu drogą stosowania w małym zakresie metod politycznych. Natomiast wyznaczanie mu jakiejś funkcji przez nauczyciela będzie traktował odmiennie. Gdyby któryś z młodych chrześcijan został przez nauczyciela wyznaczony na dyżurnego albo gdyby jego zadanie, polegało na wykonywaniu jakiegoś innego nie wzbudzającego zastrzeżeń obowiązku w czasie godzin szkolnych, to może się tego podjąć. Jeżeli wykonywanie takiego zadania nie pociąga za sobą naruszenia zasad biblijnych, to będzie bez zastrzeżeń gotowy w miarę swych możliwości pomagać szkole i innym uczniom.
Jednakże niektóre z tych stanowisk w szkole mogą prowadzić do naruszenia zasad biblijnych, nawet jeśli są nadawane przez nauczyciela, a nie przez głosowanie. Przypuśćmy, że ktoś został wyznaczony do zagrzewania klasy, aby dopingowała zawodników podczas szkolnych zawodów sportowych. Zachęcanie innych, na przykład dopingowanie gracza jakiejś drużyny, samo w sobie nie jest złe. Ale co innego jest przewodzić całej grupie i wprowadzać ją w nastrój dzikiego zachwytu albo zachęcać innych do wysławiania jakiejś instytucji tego świata, przewodzić innym w powstawaniu z miejsc w czasie śpiewania hymnu szkolnego lub kierować nimi w wielbieniu bohaterów. Stanowi to naruszenie zasad biblijnych. Chrześcijanin, który trzyma się z dala od tego świata i jest wyłącznie oddany Jehowie Bogu powinien odmówić przyjęcia takiego obowiązku.
W niektórych szkołach [zwłaszcza w krajach Zachodu] wybiera się spośród dziewcząt królowe piękności. Przyjmijmy nawet, że któraś z młodych chrześcijanek została wyznaczona na to stanowisko, a nie wybrana, czy mogłaby je przyjąć? Według zasad biblijnych rzeczą niewłaściwą jest przyznawanie stworzeniu nienależnego mu znaczenia. (Rzym. 1:25) Już samo wywyższanie niewiasty stanowi naruszenie zasad biblijnych. (1 Tym. 2:12, 13) Chrześcijanie nie biorą udziału w gloryfikowaniu ludzi i sami też nie chcą, aby ich ktoś gloryfikował. Ponadto od tych, którzy są takimi „królami” lub „królowymi”, oczekuje się uczestnictwa w politycznych, patriotycznych i religijnych imprezach tego świata, czego prawdziwi chrześcijanie nie mogą czynić.
Oczywiście młodzi chrześcijanie powinni pamiętać, że nie każde głosowanie ma charakter polityczny. Niekiedy nauczyciel prosi uczniów, aby wyrazili swą opinię. Branie udziału w głosowaniu umożliwiającym ustalenie, co klasa chciałaby robić albo jak ocenić przemówienie czy wypracowanie, nie narusza zasad biblijnych. Wyrażenie swej opinii przez podniesienie ręki, to nie to samo, co wybieranie kogoś na stanowisko według metod politycznych.
NAUKA SZKOLNAA co powiedzieć o lekcjach, w czasie których żąda się od was wypowiadania czegoś sprzecznego z zasadami biblijnymi? Przypuśćmy, że w czasie lekcji śpiewu macie zaśpiewać hymn państwowy? Chociaż świadek Jehowy nie może ze względu na swe sumienia śpiewać słów, to jednak niektórzy śpiewają melodię, aby pokazać, że ją znają. Co ma zrobić chrześcijanin, od którego zażądano, aby wbrew swemu sumieniu wyrecytował coś takiego, jak np.” ślubowanie wierności sztandarowi? Chociaż nawet może to być zwykłe sprawdzenie pamięci, to jednak byłoby lepiej, gdyby się uwolnił od tego obowiązku. Jeżeli nie można tego uniknąć, to mógłby to wyrecytować, aby dowieść, że umie, ale w celu uniknięcia wszelkiego fałszywego wrażenia, powinien przedtem lub potem wskazać, że nie popiera myśli wyrażonych w tym ślubowaniu.
Niekiedy na lekcjach uczy się poglądów i teorii sprzecznych z Pismem świętym, na przykład ewolucjonizmu. Co powinniście zrobić, jeżeli zostaniecie wywołani, aby mówić na temat nauki, o której wiecie, że jest nauką fałszywą lub nauką pogańską? W tym wypadku możecie skorzystać z okazji, aby wydać świadectwo o prawdzie. Ustne odpowiedzi w klasie są dobrą sposobnością do wydania świadectwa. Jeżeli ktoś został wyznaczony do mówienia o ewolucji, to mógłby najpierw opowiedzieć, co podano w podręczniku, a potem dodać, w co wierzy w oparciu o Biblię. Podobnie można postąpić przy pracach pisemnych. Przypuśćmy, że pytanie na temat ewolucji wymaga odpowiedzi na podstawie podręcznika. Wtedy można by dać taką odpowiedź i — jeśli zajdzie potrzeba — dodać, że osobiście uznaje się za właściwą odpowiedź Biblii, a nie odpowiedź podaną w podręczniku. Uważajcie udzielanie odpowiedzi w klasie za sposobność do pomagania innym. Nie uznawajcie za stratę czasu bliższe zapoznawanie się z takimi fałszywymi naukami, jak np. ewolucjonizm. To, o czym się przy tym dowiecie, pomoże wam lepiej zrozumieć poglądy, innych i może być pożyteczne w waszych staraniach, aby im pomóc w uwolnieniu się od zarozumiałych filozofii ludzkich. — Kol. 2:8.
WYCHOWANIE FIZYCZNEW niektórych szkołach wychowanie fizyczne może obejmować różne ćwiczenia gimnastyczne. Takie czynności, jak bieganie, nie naruszają żadnych zasad biblijnych. Ale przypuśćmy, że w szkole starano by się nauczyć was zapaśnictwa, boksu, dżudo lub innych rodzajów sportu, których uprawianie mogłoby być związane z wyrządzaniem komuś krzywdy? Jaka zasada biblijna miałaby wtedy zastosowanie? Wiesz, że „niewolnik Pana nie potrzebuje się spierać”. Tak więc chrześcijanin nie będzie się ćwiczyć w sposobach walki lub zadawania bólu innym. Ponieważ nie szuka zwady i nie oczekuje jej, więc nie będzie się zapoznawać z metodami walki. Chrześcijanin „ma być łaskawy wobec wszystkich” i „trzymający się w ryzach w obliczu zła”. (2 Tym. 2:24, NW) On powinien unikać uczenia się czegokolwiek, co nie jest zgodne ze słowami, które czytamy w Izajasza 2:4. A zatem świadek Jehowy nie może się ćwiczyć w wyrządzaniu krzywdy innym. Natomiast będzie brać udział w innych ćwiczeniach cielesnych w ramach wychowania fizycznego w godzinach szkolnych.
Trzymanie się zasad biblijnych w świecie, który jest daleki od Boga, nie jest łatwe. Niektórym z was może grozić wydalenie ze szkoły lub otrzymanie złych stopni za to, że wstrzymujecie się od czynności, które nie są zgodne z Biblią, w krajach, w których prawo zapewnia wolność sumienia również w tej dziedzinie, będzie mniej takich problemów. Jeśli jednak prawo nie stoi na straży tych swobód, to być może byłoby dobrze już z góry porozmawiać z nauczycielem i na podstawie Biblii uprzejmie wyjaśnić swe stanowisko. Może wasi rodzice też będą się chcieli zobaczyć w tej sprawie z nauczycielem. Gdy nauczyciele się dowiedzą, że wasze powstrzymywanie się od udziału w niektórych rzeczach nie jest przejawem jakiegoś buntowniczego ducha, ale że doceniacie ich wysiłki w dziedzinie nauczania oraz że żywicie właściwy szacunek dla „władz zwierzchnich”, wówczas być może uwzględnią wasze poglądy wynikające z waszej wiary. Ale to będzie wymagało od was wytrwałości i rzetelności. — Rzym. 13:1, NW.
Bez względu na reakcję innych powinniście się kierować w swym postępowaniu Słowem Bożym, jeśli chcecie się okazać prawdziwymi chrześcijanami. Starajcie się z pomocą swych rodziców lub sługi zboru ustalać, jaka zasada biblijna znajduje zastosowanie w tym lub innym wypadku, a potem podejmujcie decyzje zgodne z tymi zasadami. Wtedy nie będziecie musieli pytać kogoś innego, co należy robić w różnych sytuacjach, lecz będziecie wiedzieli, co się podoba Bogu. Zachowanie nienaganności w szkole wyda dobre owoce, ponieważ w ten sposób okażecie Bogu, że należycie do ludzi, o których On mówi, że będą żyli wiecznie w Jego nowym systemie rzeczy.
Strażnica Nr1 1980 s.15-18
11 Przez większą część roku stykacie się blisko z kolegami szkolnymi i z nauczycielami. Życie wasze toczy się jak gdyby w pełnym świetle reflektorów, gdyż wielu pilnie obserwuje wasze zachowanie. Niech każdy z was zapyta siebie: Czy moje postępowanie jest chlubą dla Jehowy Boga, którego imię ludzie kojarzą ze mną? Pamiętaj, że swoim sprawowaniem bądź to przysparzasz Mu sławy, bądź też przynosisz Mu ujmę. A oto następna sprawa do przemyślenia: Czy w szkole korzystasz z nadarzających się tam okazji do mówienia o zamierzeniach Jehowy? Czy nie powinieneś sobie powiedzieć jak psalmista Dawid: „Niech usta moje głoszą chwałę Jahwe” (Ps. 145:21). Wiele chrześcijańskiej młodzieży już przyswoiło sobie pogląd, że szkoła jest jej terenem pracy, i dlatego upatruje sposobności do składania świadectwa. A co z tobą?
(...)
15 Wierni naśladowcy Chrystusa, którzy czujnie wykazują inicjatywę, dają piękne świadectwo w szkołach całego świata. Pewien młodzieniec chrześcijański pisze na przykład: „Podczas wolnych lekcji miałem bardzo wiele możliwości mówienia o prawdzie, zwłaszcza w okresie zbliżania się różnych świąt. Kładłem na swoim stoliku wydawnictwa biblijne, aby je inni mogli zobaczyć; wzbudziły zainteresowanie u wielu kolegów. Do najradośniejszych przeżyć tego rodzaju zaliczam reakcję nauczycielki wychowania obywatelskiego. Otóż wręczyłem pewną publikację jednej z jej uczennic, która ją potem czytała w klasie. Nauczycielka to zobaczyła i zapytała, skąd ma takie pismo”. A rezultat? Z czasem doszło do tego, że na dużej przerwie codziennie odbywały się z tą panią dyskusje biblijne. W końcu pewna liczba uczniów zaczęła przychodzić na zebrania chrześcijańskie. A nauczycielka zrobiła takie postępy, że została oddanym Świadkiem Jehowy!
16 W innym wypadku pewien młody Świadek postanowił przynosić nauczycielowi świeże wydania czasopism Strażnica i Przebudźcie się! Po kilku dniach grzecznie zapytywał nauczyciela: „Jak się panu spodobały te artykuły?” Nauczyciel zrazu zbywał pytania swego ucznia mniej lub bardziej obojętnie. Wkrótce jednak wytrwałość uprzejmego chłopca zrobiła na nim wrażenie. Doszedł do wniosku, że skoro wymaga od uczniów słuchania jego wykładów i przyswajania sobie wiedzy szkolnej, to dlaczego nie miałby z kolei nagrodzić starań ucznia tym, że się dowie czegoś więcej o Piśmie Świętym. Obaj potem niejednokrotnie dyskutowali nad artykułami z tych publikacji. Z czasem nauczyciel zaprenumerował te pisma, zaczął przychodzić z rodziną na zebrania do Sali Królestwa, a w końcu został ochrzczonym Świadkiem!
17 Zdarzenia takie jak powyższe nie są odosobnione. Świadczenie młodzieży w szkołach doprowadziło tysiące ludzi do poznania prawdy Bożej. Czy będąc młodym chrześcijaninem lub chrześcijanką masz tyle odwagi i miłości do Jehowy, żeby otwarcie stawać w obronie Jego Słowa i zasad? A co nie mniej ważne: Czy masz tyle siły moralnej, by postępować zgodnie ze sprawiedliwymi wymaganiami Boga? Jeśli tak, to należysz do tej rzeszy wyróżniającej się na całym świecie młodzieży, która trwa na właściwym miejscu, wykorzystując nadarzające się jej sposobności do sławienia Jehowy.
18 Świadectwo dane przez młode osoby może się w niektórych wypadkach okazać szczególnie skuteczne. Na przykład potraficie na ogół lepiej nawiązać rozmowę z innymi młodymi; umiecie znaleźć z nimi wspólny język. Z drugiej strony również niektórzy dorośli chętnie słuchają was, młodych, podobnie jak w świątyni jeruzalemskiej starsi mężczyźni uważnie przysłuchiwali się 12-letniemu Jezusowi (Łuk. 2:46, 47). Toteż nie bagatelizujcie wspaniałego wkładu, jaki możecie wnieść w dzieło wysławiania Jehowy. Jeżeli zechcesz, Bóg może w jeszcze większym zakresie posłużyć się tobą przy realizacji swego zamierzenia, aby rozgłosić po całej ziemi dobrą nowinę o Królestwie (Mat. 24:14).
19 W obrębie zboru młodzież również może niemało się przyczynić do wysławiania Jehowy. Dzisiaj w świecie wielu młodych używa mowy plugawej, ubiera się niechlujnie i wykazuje brak ogłady. Toteż jeśli wy, młodzi chrześcijanie, jesteście uprzejmi, dbacie o swój wygląd oraz przejawiacie szczere zainteresowanie sprawami duchowymi, goście przychodzący do Sali Królestwa są tym mile zaskoczeni. Szczególnie korzystne wrażenie odnoszą, gdy słyszą was wygłaszających dobrze przygotowane przemówienia ćwiczebne, gdy śledzą wasze entuzjastyczne komentarze nacechowane szczerym przekonaniem albo gdy widzą, jak obsługujecie mikrofony, pozdrawiacie przybywających na zebrania i żegnacie odchodzących, jak pomagacie przy stoiskach z literaturą i przy sprzątaniu sali. Wasz przykład, młodzi chrześcijanie, może tak silnie na nich podziałać, że zostaną pobudzeni do wypowiedzenia pod adresem zboru: „Prawdziwie Bóg jest między wami” (1 Kor. 14:25).
20 Zatem nie przybierajcie postawy negatywnej, wyrażającej się słowami: Cóż taki młody jak ja może zdziałać? Potraficie zrobić wiele, co jest pomocą dla waszych braci i sióstr oraz przynosi chwałę Jehowie. Możecie być pewni, że Jehowa to dostrzeże i was nagrodzi. „Nie jest bowiem Bóg niesprawiedliwy, aby zapomniał o czynie waszym i miłości, którą okazaliście dla imienia Jego, gdyście usługiwali świętym i jeszcze usługujecie” (Hebr. 6:10).
Strażnica Nr1 1980
Młody Świadek, który podczas kongresu w Montrealu (Kanada) przemawiał na sesji anglojęzycznej, powiedział: „Służbę polową rozpocząłem we wczesnym dzieciństwie. Towarzyszyłem rodzicom, gdy szli głosić. Kiedy miałem 5 lat, zacząłem dawać przy drzwiach proste świadectwo.
„W tamtych pierwszych latach służba polowa była dla mnie właściwie rodzajem przygody. Z czasem jednak zdałem sobie sprawę z tego, że w szkole różnię się od reszty uczniów. Krępowało mnie potem rozmawianie o prawdzie z kolegami szkolnymi. Podczas głoszenia od domu do domu obawiałem się żeby nie spotkać kogoś znajomego ze szkoły. Wracając teraz myślą do tamtego okresu, muszę stwierdzić, że po prostu ogarniał mnie strach przed człowiekiem, co Pismo Święte nazywa ‘sidłem’ (Prz. 29:25).
„Po ukończeniu szkoły postanowiłem podjąć na pewien czas służbę pionierską. Rezultat był taki, że głoszenie zaczęło mnie pociągać jak nigdy dotąd. Nie uważałem go już za przygodę, ale też nie było mi ciężkim brzemieniem. Obserwując postępy ludzi, z którymi studiowałem prawdę biblijną, doznawałem głębokiego zadowolenia, bo widziałem, że Jehowa Bóg wspiera moje wysiłki. Minęło już przeszło dwa i pół roku od czasu, gdy zostałem pionierem. Gdy teraz pomyślę sobie, że miałem kiedyś sposobności wybrania innej kariery, czuję to samo co apostoł Paweł, który napisał: „Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa” (Filip. 3:8).
Nasza Służba Królestwa Nr8 1983 s.8
Przedstawianie dobrej nowiny — przez młodzież szkolną
1 „Wysławiajcie Jehowę (...) młodzieńcy, a także dziewice, starcy razem z chłopcami” (Ps. 148:7, 12). Młodzież szkolna ma wspaniałą sposobność do wysławiania Jehowy. Stoi przed nią otworem owocne pole do działalności wśród kolegów i nauczycieli. Nieraz dawanie świadectwa uczniom czy nauczycielom może się wydawać trudne. Nie ma jednak potrzeby martwić się lub obawiać. Jehowa obiecał: „Jestem z tobą, żeby cię wybawić” (Jer. 1:8). JAK ŚWIADCZYĆ W SZKOLE
2 Zastanów się: „Czy nie pomijam nadarzających się w szkole okazji do mówienia o zamierzeniach Jehowy? Czy moje postępowanie przysparza chwały Jehowie Bogu, z którym inni mnie łączą?” (Ps. 145:21; Mat. 21:16).
3 Dogodna sposobność do dania świadectwa nastręcza się na przykład wtedy, gdy tematem lekcji jest ewolucjonizm. Wielu młodych wręcza wtedy innym uczniom, jak również nauczycielom egzemplarze Strażnicy i Przebudźcie się!, w których omówiono to zagadnienie. Młodzi głosiciele wykorzystują materiał z tych publikacji podczas dyskusji, w której bronią biblijnego sprawozdania o stwarzaniu. W związku z szerzącą się plagą stosunków przedmałżeńskich i narkomanii niektórzy z powodzeniem korzystają z książki Twoja młodość. W książce tej poruszono wiele tematów interesujących młodzież.
4 Wykazuj inicjatywę w dawaniu świadectwa w szkole. Weź pod uwagę przykład pewnej młodej głosicielki, która pisze: „Miałam wygłosić w szkole referat, w którym byłaby przeprowadzona przekonywająca argumentacja. Wybrałam temat przerywania ciąży. Potrzebny mi materiał znalazłam w Przebudźcie się! W dniu, w którym miałam przedstawić ten temat, wszystkie uczennice były akurat obecne, co raczej zdarza się rzadko. Gdy zaczęłam mówić, klasa zachowywała się dziecinnie i żartowała ze mnie. Ale w miarę jak mówiłam dalej, przekonana, że te informacje mogą im się przydać, ich nastawienie się zmieniało i zaczęły słuchać z większym zainteresowaniem. W odpowiedzi na zadawane pytania powoływałam się na zasady biblijne, co dało im wiele do myślenia. W końcu przeczytałam z Przebudźcie się! „Dziennik nieurodzonego dziecka”. W klasie zapanowała cisza. Niektóre dziewczęta miały łzy w oczach, a te, które przedtem miały dużo do powiedzenia w obronie przerywania ciąży, milczały. Wówczas nauczycielka wyznała, że jest w ciąży, i że się poważnie zastanawiała nad jej usunięciem. Powiedziała, że jest wdzięczna za umożliwienie jej lepszego zrozumienia poglądu biblijnego, a zwłaszcza za wyjaśnienie, jak Bóg zapatruje się na życie i że zna każde stworzenie pod niebem. Teraz już była pewna, że nie zdobędzie się na przerwanie ciąży. Uczennice biły brawo, a ja byłam szczęśliwa, że mogłam dać świadectwo. Później dowiedziałam się, że nauczycielka urodziła zdrowe dziecko”. Wszystko to zdarzyło się dzięki temu, że czujna młoda chrześcijanka wykazała inicjatywę w dawaniu świadectwa w szkole.
5 W codziennych rozmowach z kolegami nieraz możesz poruszyć jakiś temat biblijny. Wskazując na wzrost przestępczości i narastający lęk przed wojną nuklearną, która mogłaby doprowadzić do zniszczenia życia na ziemi, można łatwo wyjaśnić kolegom Boży pogląd na panujące obecnie warunki na świecie i na przyszłość ziemi. Ale pamiętaj, że chociaż trzeba być śmiałym, to jednak należy zachowywać się taktownie i uszanować cudzy punkt widzenia (Kol. 4:6).
6 Młodzi, nie pomniejszajcie znaczenia wielkiego wkładu, jaki w latach szkolnych możecie wnieść do wysławiania Jehowy. Bądźcie przekonani, że Bóg może się i wami posłużyć do urzeczywistnienia swego zamierzenia co do ogłaszania dobrej nowiny po całej ziemi.
Nasza Służba Królestwa Nr2 1990 s.8
Przedstawianie dobrej nowiny — w szkole
1 Wiele młodzieży chodzi do szkoły i poświęca dużo czasu na zdobywanie wiedzy i umiejętności, które jej się przydadzą, gdy dorośnie. Ci młodzi ludzie są jednak codziennie narażeni na wpływ niebiblijnych filozofii, czczych teorii i poglądów usprawiedliwiających lub popierających swobodę obyczajów. Muszą podejmować poważne decyzje co do przyszłości, będąc przy tym pozbawieni właściwego kierownictwa duchowego. Ten rozległy teren jest prawie całkiem niedostępny dla dorosłych, ale przecież do szkoły chodzi wielu młodych głosicieli, którzy potrafią dzielić się dobrą nowiną ze szczerymi kolegami.
MOŻLIWOŚCI ŚWIADCZENIA W SZKOLE
2 Niektórzy młodzi już się przekonali, że warto zabierać do szkoły książkę Żyć wiecznie, Stwarzanie albo Mój zbiór. Jeden młody brat kładzie daną publikację na ławce. Zagadnięty przez kolegów, co to za książka, ma okazję do rozmowy. W rezultacie daje uczniom i nauczycielom dokładne świadectwo, a nawet zapoczątkował studia biblijne.
3 W innym miejscu młoda głosicielka korzysta ze sposobności, żeby rozmawiać o Królestwie na przerwach. Jej zdaniem nietrudno jest rozpocząć rozmowę, gdy się nawiąże do jakiegoś tematu omawianego ostatnio na lekcji. Zazwyczaj zwraca potem uwagę na naszą publikację, w której jest artykuł na podobny temat. Ta młoda siostra potrafi też dokonać w szkole odwiedzin ponownych i zapoczątkować studium biblijne.
4 Młodym może się też nadarzać okazja do przedstawienia dobrej nowiny w związku z jakimś zadaniem szkolnym. W pewnej szkole uczniowie mieli przedstawić argumenty naukowe na poparcie ewolucji. Młody brat spytał po lekcji nauczyciela, czy mógłby przedstawić materiały naukowe przemawiające za stwarzaniem. Nauczyciel się zgodził. W rezultacie brat wygłosił świetne przemówienie, za co koledzy nagrodzili go oklaskami. Na nauczycielu zrobiło to tak wielkie wrażenie, że postarał się, aby ten materiał został przedstawiony w innych klasach.
ZACHOWANIE GODNE ŚWIADKA
5 Młodzi muszą stale zważać na to, jakie świadectwo dają swoim zachowaniem: czy zalecają dobrą nowinę, czy przynoszą jej ujmę? Szereg nauczycieli poznało prawdę dzięki wzorowemu zachowaniu w szkole dzieci naszych braci. W przeciwieństwie do tego uczniowie świeccy często zachowują się lekceważąco, są leniwi, niedbali w wykonywaniu swoich zadań i nieposłuszni w klasie. Nierzadko popadają w poważne kłopoty. Mimo to osoby postronne na ogół nie oceniają krytycznie religii tej młodzieży. A co się dzieje, gdy uczeń jest Świadkiem Jehowy? Z uwagi na to, że należymy do społeczności znanej z przestrzegania wysokich mierników, musimy zawsze starać się postępować nienagannie. Niech nasze czyny zawsze będą zgodne z wolą Jehowy, bo to przynosi Mu cześć (Ps. 119:9).
6 Rodzice mogą dużo zdziałać przez nawiązanie współpracy z nauczycielami. Pewna siostra odnosiła się z rezerwą do nowego nauczyciela córki, ponieważ słyszała, że jest nieprzystępny i trudny do współpracy. Ostatecznie podeszła do niego, przedstawiając mu taktownie i życzliwie chęć współdziałania w jego trudnym zadaniu. Na zakończenie zaproponowała mu broszurę Świadkowie Jehowy a szkoła. Nauczyciel przyjął publikację i — jak później powiedział — przeczytał ją od deski do deski. W ciągu roku szkolnego jego stosunek do uczniów będących Świadkami wskazywał na to, że docenił jej treść.
7 Jeżeli jako młody Świadek szczerze pragniesz pomagać prostolinijnym kolegom, z którymi chodzisz do szkoły, to śmiało głoś dobrą nowinę. Możesz się spodziewać, że to się spodoba Jehowie i zapewni ci Jego błogosławieństwo (Ps. 148:12, 13).
Nasza Służba Królestwa 08.2009
Szkoła to wyjątkowy teren, który otwiera przed tobą wiele możliwości dania pięknego świadectwa. Obserwując twój przykładny ubiór i wygląd zewnętrzny, zachowanie i mowę, stosunek do kolegów i nauczycieli, a nawet twoje stopnie, niektórzy mogą dostrzec, że trzymasz się w życiu określonych zasad, i zapytać: „Dlaczego jesteś taki inny?” (Malach. 3:18; Jana 15:19; 1 Tym. 2:9, 10). Da ci to sposobność, by przedstawić swe przekonania. W ciągu roku szkolnego odbywają się różne ceremonie patriotyczne oraz inne uroczystości. Jak zareagujesz, gdy ktoś cię zapyta, dlaczego w nich nie uczestniczysz? Czy po prostu powiesz: „Religia mi zabrania” albo „Bo jestem Świadkiem Jehowy”, czy raczej wykorzystasz tę sposobność, by przybliżyć im naszego kochającego Ojca, Jehowę? Jeżeli dobrze się przygotujesz, uwzględniając Boże wskazówki, będziesz mógł dać wspaniałe świadectwo nauczycielom, kolegom i innym osobom (1 Piotra 3:15).
Gdybyś się nieco obawiał pójścia do szkoły, pamiętaj, że możesz liczyć na wsparcie wielu osób, którym zależy na twoim powodzeniu. Razem z tobą cieszymy się, że możesz dawać świadectwo na tym wyjątkowym terenie. Dlatego przed rozpoczęciem nowego roku szkolnego starannie się przygotuj i bądź dobrej myśli!
Nasza Służba Królestwa 2001 s.1, 4
Dzieci potrzebują pouczeń duchowych (Powt. Pr. 31:12). Wśród starożytnego ludu Bożego "wszyscy, którzy byli wystarczająco rozumni, by móc słuchać", musieli uważnie się przysłuchiwać, gdy czytano Prawo (Nehem. 8:1-3). Jeśli rodzice będą aktywnie uczestniczyć w zebraniach i pilnie słuchać, niewątpliwie udzieli się to również ich pociechom. Nie jest rozsądne przynoszenie zabawek lub książeczek do kolorowania, żeby dzieci się nimi zajmowały. W słuchaniu przeszkadzają też niepotrzebne spacery do toalety. Ponieważ "głupota jest przywiązana do serca chłopca", rodzice powinni dokładać szczerych starań, aby dzieci na zebraniach siedziały cicho i słuchały (Prz. 22:15).
(...)
Wszyscy jesteśmy jak glina w rękach Wielkiego Garncarza, Jehowy (Izaj. 64:8). Im świeższa glina, tym łatwiej ją modelować. Im dłużej schnie, tym trudniej zmienić jej kształt. Podobnie jest z ludźmi. W młodym wieku są elastyczniejsi, a im młodsi, tym lepiej. W dzieciństwie kształtuje się charakter - ku dobremu lub ku złemu. Jako troskliwi rodzice zacznijcie wcześnie wpajać swym dzieciom pożyteczne nawyki w chrześcijańskiej służbie.
(...)
Zaczynajcie od niemowlęctwa. Bardzo małe dzieci odznaczają się zdumiewającą zdolnością uczenia się nowych rzeczy. Dorosłym często trudno jest opanować język obcy, natomiast dzieci w wieku przedszkolnym potrafią się nauczyć dwóch lub trzech języków jednocześnie. Nigdy nie zakładaj, że twoje dziecko jest za małe, by sobie przyswajać dobre zwyczaje. Jeśli zacznie poznawać prawdę biblijną odpowiednio wcześnie, to zanim osiągnie kilka lat, jego umysł zostanie napełniony wiedzą, która uczyni je „mądrym ku wybawieniu” (2 Tym. 3:15).
(...)
Jednym z pożytecznych nawyków, które warto wpajać dziecku w okresie kształtowania się charakteru, jest zwyczaj regularnego głoszenia dobrej nowiny o Królestwie Bożym. Wielu rodziców zaczyna od wyruszania do służby polowej ze swymi pociechami, gdy są one jeszcze niemowlętami. Jeżeli ojciec i matka systematycznie uczestniczą w działalności ewangelizacyjnej, to dzieci bardziej się w nią angażują. Rodzice mogą im pokazywać, jak dawać świadectwo w każdej gałęzi służby.