"Niewolnik wierny i roztropny"

Z WatchtowerQuotes
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Watch Tower z 1 listopada 1917 (Strażnica nr1 z 1918, s.3)
Chrystus Pan w Swojem proroctwie zapisanem w Ew. Mateusza 24:45-47, zaznaczył, że przy koń­cu wieku Ewangelicznego miał On być obecnym, i mieć szczególnego sługę, którego postawi Pan nad czeladzią swoja, aby im dawał pokarm na czas słuszny. Przez wiele lat chrześcijanie różnych denominacji wyglądali objawienia się obiecanego sługi. Niektórzy od wielu już lat poznali, a teraz wielu innych poznaje, że Pastor Russell jest tym sługą.


Yearbook 1975 (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych – Stany Zjednoczone Ameryki, s.33)
Tożsamość „niewolnika wiernego i rozumnego”, czyli „sługi wiernego i roztropnego”, budziła w tych latach [zaraz po śmierci Russella] duże zainteresowanie. Długo przedtem, w roku 1881, C. T. Russell pisał: „Uważamy, że każdy członek tego ciała Chrystusowego jest bezpośrednio lub pośrednio zaangażowany w tym błogosławionym dziele dostarczania domownikom wiary pokarmu na czas słuszny. (...) Uważano więc, że „sługą”, którym Bóg się posługuje do rozdzielania pokarmu duchowego, była pewna klasa ludzi. Jednak z czasem wiele osób przyjęło pogląd, iż owym „sługą wiernym i roztropnym” był sam C. T. Russell. Niektórzy wpadli przez to w pułapkę oddawania czci stworzeniu. Uznali, że cała prawda, którą Bóg uznał za stosowne objawić swemu ludowi, została przekazana za pośrednictwem brata Russella i że nic nie może być do tego dodane. Annie Poggensee pisze: „Doprowadziło to do odsiania niemałej liczby tych, którzy woleli zostać przy dziełach Russella”. W lutym 1927 ostatecznie sprostowano błędny pogląd, że sam Russell był „sługą wiernym i roztropnym."


The Watchtower z 1 lutego 1957, s.91 (Strażnica nr14 z 1957, s.14)
W obecnych ostatnich dniach Jehowa ma widzialną organizację, będącą Jego „niewolnikiem wiernym i rozumnym, którego mistrz jego postanowił nad swą czeladzią, aby im dawał pokarm na czas słuszny”, i poprzez nią kieruje do swego ludu wody prawdy.


The Watchtower z 1 l, s.91 (Strażnica nr5 z 1962, s.22)

„NIEWOLNIK WIERNY I ROZUMNY”

Jezus przepowiedział, że w czasie jego przyjścia będzie strażnik, który sumiennie zadba o rozdzielenie pokarmu duchowego. (Mat. 24:45-47, NW) Czy ta klasa „niewolnika wiernego i rozumnego” istniała, aby wskazać ludziom na to, że w roku 1914 nadejdzie Królestwo Boże? Tak, istniała! W znanej gazecie nowojorskiej „The World” w wydaniu z 30 września 1914 roku, ukazał się artykuł na temat tej grupy, w którym między innymi powiedziano:

„W ciągu ubiegłego ćwierćwiecza, ‚Międzynarodowi Badacze Pisma Świętego’, znani najlepiej jako ‚Ludzie Brzasku Tysiąclecia’, obwieszczali światu przez swych kaznodziejów i za pośrednictwem prasy, że w roku 1914 nadejdzie przepowiedziany w Biblii Dzień Gniewu. ‚Wyglądajcie roku 1914!’ — brzmiał zew setek podróżujących ewangelistów, którzy jako przedstawiciele tej osobliwej wiary jeździli wzdłuż i wszerz kraju, głosząc naukę, że ‚przybliżyło się Królestwo Boże’.”

Od roku 1914 ci namaszczeni naśladowcy Jezusa pod kierownictwem Watch Tower Bible and Traci Society, które służy im za osobę prawną oraz za wydawcę, wyjaśniają ludziom znaczenie zastanawiających wydarzeń, które mają miejsce za życia naszego pokolenia. Oni zwracają uwagę na fakt, że przez te wydarzenia spełniają się proroctwa biblijne, że zgodnie z tym w roku 1914 Jezus zaczął panować w niebie i że wkrótce — jeszcze za czasów naszego pokolenia — ponownie sprowadzi utrapienie na organizację Szatana i zniszczy ją w wojnie Armagedonu. — Obj. 16:14-16.


The Watchtower z 15 maja 1964, s.305 (Strażnica nr22 z 1964, s.8)
Świadkowie Jehowy na całym świecie otrzymują pouczenia oparte na Biblii. Objaśnienia biblijne wydawane są przez Towarzystwo Strażnica (Watch Tower Bible and Tract Society), reprezentujące „niewolnika wiernego i rozumnego”, wspomnianego w Mateusza 24:45 (NW). Takie jednolite i z jednego miejsca pochodzące pouczenia wielce przyczyniają się do jedności świadków Jehowy na całej ziemi. Kiedy członek zboru napotyka trudności w zrozumieniu lub przyjęcia określonego szczegółu, ma możliwość przedyskutować tą kwestię z braćmi o dojrzałej wiedzy. Jeżeli danej myśli i wówczas jeszcze nie zrozumie, to prawdopodobnie byłoby najlepiej, gdyby na razie zaczekał. Być może Towarzystwo później opublikuje coś więcej na ten temat i wtedy zrozumienie sprawy się rozszerzy.


The Watchtower z 1 lutego 1964, s.68 (Strażnica nr1 z 1965, s.22)
Jak było w pierwszych dniach chrześcijaństwa, tak jest i dziś. My obecnie również potrzebujemy pomocy ludzi, którzy oddali się Jehowie Bogu jako narzędzia chętnie spełniające Jego wolę i którzy otrzymali Jego ducha. Jezus za pomocą pewnego porównania, przepowiedział, że takie narzędzia się pojawią. W wielkim jego proroctwie o końcu tego systemu rzeczy, o czasie w którym teraz żyjemy, znajduje się następujący fragment, opowiedziany mową obrazową: „Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i rozumnym, którego pan jego ustanowi nad swą czeladzią, aby jej dawał [duchowy] pokarm na czas słuszny? Szczęśliwy jest ten niewolnik, jeśli jego pan przychodząc znajduje go tak czyniącego. Zaprawdę powiadam wam: Postanowi go nad całą swoją posiadłością.” Fakty wskazują, że ów ‚niewolnik’ działa wśród chrześcijańskich świadków, zebranych w Społeczeństwie Nowego Świata. — Mat. 24:45-47, NW.


The Watchtower z 1 sierpnia 1964, s.465 (Strażnica nr16 z 1965, s.2)
Przeniósłszy się do naszych dni, taką samą niezachwianą wiarę, jaką przejawiali pierwsi chrześcijanie, znaleźć można wśród świadków Jehowy w Społeczeństwie Nowego Świata. Tu także widać stałe pomnażanie się w liczbie. Są to ludzie szczęśliwi. Przykładem są im przebywający jeszcze na ziemi chrześcijanie namaszczeni duchem, którzy współpracując pod kierunkiem Chrystusa Jezusa stanowią zbiorowość „niewolnika wiernego i rozumnego”.


The Watchtower z 1 listopada 1964, s.652 (Strażnica nr9 z 1966, s.5)
Dane historyczne stwierdzają, że w latach 1914-1916 czołową rolę wśród chrześcijan, którzy w ten sposób występowali jako posłowie ustanowionego Królestwa Bożego, odegrał w pełni oddany Bogu i ochrzczony chrześcijanin Charles Taze Russell. Był on wówczas prezesem korporacji Watch Tower Bible and Tract Society (Strażnica – Towarzystwo Biblijne i Broszur) z główną siedzibą w Brooklinie, dzielnicy Nowego Jorku. Chrześcijanom, którzy współdziałali z Russellem w ogłaszaniu końca czasów pogan i pełnego ustanowienia Królestwa Bożego w niebiosach, przeciwnicy ze wzgardą nadali miano „russellitów”. Nazywano ich tak nadal również po śmierci Russella w dniu 31 października 1916 r., po której prezesem Towarzystwa Strażnica i najwybitniejszym rzecznikiem tych międzynarodowych chrześcijańskich badaczy Pisma świętego został Joseph F. Rutherford.


The Watchtower z 1 września 1963, s.538 (Strażnica nr9 z 1966, s.23)
Jezus stosował także inne określenie tylko do namaszczonych członków swego ciała, mianowicie: „niewolnik wierny i rozumny”. To określenie odnosi się do grupy wszystkich namaszczonych, którzy żyli kiedykolwiek począwszy od Pięćdziesiątnicy w roku 33, gdy naśladowcom Chrystusa, szczególnie jego apostołom, zostały powierzone jego sprawy na ziemi. Ponieważ Chrystus wymaga od tego „niewolnika”, żeby zdawał sprawę ze swego postępowania więc logicznie rzecz biorąc to określenie nie może dotyczyć jego samego. Poza tym namaszczeni chrześcijanie należący do klasy „niewolnika wiernego i rozumnego” zostali pobłogosławieni przez Jezusa Chrystusa w czasie obrachunku, którego on dokonał po objęciu władzy, przekazując im dalsze przywileje i zadania związane z jego Królestwem. – Mat. 24:45-47, NW.